Zondag 3 maart 2013: derde zondag van de veertigdagentijd
Jonathan van Oeganda was te gast: http://www.sintmaartenkortrijk.be/vormcat/jonathan.htm
DE BERG OP
Ze gingen de berg op, Jezus met enkele van zijn vrienden… En terwijl Hij aan het bidden was, straalde Hij. Zijn gezicht veranderde… (Lc. 9, 28-29)
Het moet een uitzonderlijke, goddelijke ervaring voor die leerlingen geweest zijn zodat Petrus voorstelde om het zo te houden en daar te blijven.
De onlangs overleden schilder Roger Raveel drukte dit gevoel schitterend uit in een kort gedicht:
Wit, verblind mij niet
zodat het leven verder gaat
en geen wanhoop
mijn ziel verscheurt.
Terug naar beneden, maar: dan heeft dat toch niet veel zin?
Het doet me denken aan de Kleine Prins en de vos, die hij tam had gemaakt. Het uur van vertrek naderde:
- Ach, zei de vos, ik zal huilen.
- Maar dat is je eigen schuld, zei de kleine prins. Ik had geen kwade bedoelingen in het hoofd,
- Maar dat is je eigen schuld, zei de kleine prins. Ik had geen kwade bedoelingen in het hoofd,
maar jij wilde dat ik je tam maakte.
- Inderdaad, zei de vos.
- Inderdaad, zei de vos.
- En nu ga je huilen, zei de kleine prins?
- Ja, zei de vos.
- Ja, zei de vos.
- Dan heb je er niets mee gewonnen, zei de prins.
- Toch wel, zei de vos: de kleur van het korenveld. Telkens als ik dat zie, zal ik aan je blonde haar kunnen denken en gelukkig zijn.
- Toch wel, zei de vos: de kleur van het korenveld. Telkens als ik dat zie, zal ik aan je blonde haar kunnen denken en gelukkig zijn.
Vasten is: af en toe de berg opgaan, liefst met je beste vrienden; geraakt worden, aangeraakt worden door verblindend licht en dan weer afdalen naar je werk, naar het gewone leven, naar mekaar. Maar kunnen volhouden, want ze zien dat licht nog in je ogen blinken.
(Uit de homilie van voorganger Marc Dhondt.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten