zondag 21 april 2013

Vormsel

21 april 2013: VORMSEL

Onze vormelingen zijn klaar om de Geest te ontvangen: het werd een erg mooie, ingetogen-enthousiaste viering. Hartelijk dank aan vormheer deken Geert, de catechisten, vormelingen, ouders, peters/meters en familie, voorzang, acolieten, Let It Shine band,...!

zaterdag 20 april 2013

HEB JE MIJ LIEF?

HONDERD BLOEMEN ZULLEN BLOEIEN
Uit de liturgische folder Tijd na Pasen:
Hij werd voor ons een bron van leven,
drinkbaar, breekbaar voor vriend en vreemde,
voor wie gezond heet en voor wie ziek is aan dit leven.
Die honderdvoudig werd wat bloemen zijn:
Hij zaaide niet, Hij maaide niet
en spaarde niets voor zich alleen
maar was te vinden, dag in, dag uit, bij kleine mensen,
broos en kwetsbaar,
 zorgde  wel dat Hij het geknakte riet niet zou breken
en werd een wonder van kracht en vindingrijkheid
voor al wie leven op kleine voeten, brekebenen.

HEB JE MIJ LIEF? EEN TOEPASSING
De autobestuurder reed naar de autosnelweg wat verderop maar bevond zich nog ter hoogte van het woon- en zorgcentrum toen een oudere man in een rolwagen de drukke baan wou oversteken. De chauffeur bemerkte het en op veilige afstand stopte hij en deed teken dat de rolwagenpatiënt zonder enig risico en met voldoende tijd aan de andere kant van de weg kon geraken.
Bij dit onooglijke voorval uit de dagelijkse praktijk, dacht de bestuurder  aan de Bijbelse vraag op het einde van het Johannesevangelie toen de verrezen Jezus aan Simon vroeg; ‘Simon, zoon van Johannes, heb je mij lief?” En net zoals bij Simon antwoordde de bestuurder: “Ja, Heer, u weet dat ik van u houd.”
 

ZIJ HAD HEM HERKEND, NET ZOALS D
Tientallen jaren van haar leven had ze ervoor overgehad om in het Brusselse met uiterst primitieve middelen een home voor alleenstaande moeders op te richten. Geneviève had zichzelf al die tijd totaal weggecijferd. In zovele behoeftige vrouwen had zij de verrezen Heer herkend. Toen ze zeventig werd, kwam ze naar haar geboortestad, Kortrijk, terug. Vijftien jaar later verblijft die eens zo ijverige vrouw in een rustoord en is ze helemaal afhankelijk van de anderen. Ze maakt zich zorgen: wie zal mij zondagvoormiddag komen halen voor de eucharistie van 11.15 uur in de Sint-Maartenskerk? En wie zal mij terugbrengen?
Ook in Kortrijk had ze zovele zieken bezocht, vrienden gemaakt. Als je zo vriendelijk bent,  altijd klaarstaat om mensen te helpen of een babbeltje met hen te slaan of ze thuis te ontvangen, moet het je dan verbazen dat er nu heel wat vrijwilligers van onze parochie voor haar paraat staan? Cecil, Aude, Sonja, Maria, Rita, Bart, Muriel, Christine, Greet, Piet, Marianne, … allen hebben in Geneviève de verrezen Heer herkend en geantwoord: “Ja, Heer, wij houden van u.”

KIJK RONDOM U EN HERKEN HEM
Soms zou je denken dat de verrezen Heer en Hem herkennen enkel in de tijd van de evangelisten of van de apostelen of eenvoudigweg van de leerlingen voorkwam, dat enkel zij dit konden meemaken. Of je zou denken dat die vraag van de opgestane Heer aan Simon nooit aan jou zal gesteld worden.
Zovelen zeggen dagelijks ;”Ja, Heer, wij houden van u” en ze handelen ernaar, ze zorgen voor de kleine mens. Dat doen heel wat vrijwilligers voor honderden behoeftigen in De Kier, elke dag opnieuw. Of de zovelen in Poverello of …
Of lees eens de ‘Missie van de Broeders van Liefde’: duizenden zieken, gehandicapten, psychisch gestoorden, verlatenen, met liefde in verbondenheid een tehuis en een thuis bezorgen, een leven in navolging van Jezus met bijzondere aandacht voor de kleine mens

zondag 14 april 2013

God ademt het leven in de mens

In avant-première de cultuurrubriek van de heer Madder die op 24 april in van Kerk en Leven verschijnt:

Bernardus De Ryckere, Nederdaling van de Heilige Geest (1587), triptiek, Sint-Maartenskerk, Kortrijk

God ademt het leven in de mens
De Sint-Maartenskerk in Kortrijk bezit een opmerkelijke Pinkstertriptiek

·         Met Pinksteren dalen vurige tongen neer op de apostelen
·         De duif komt uit het verhaal over Jezus’ doop
·         De levensadem symboliseert de zending van de Geest

Er is een goede reden om eens naar Kortrijk te rijden en er in de Sint-Maartenskerk de Pinkstertriptiek te gaan bekijken. Dat drieluik was oorspronkelijk als altaarstuk bedoeld, maar staat nu op geringe hoogte boven de grond opgesteld. Dat heeft het voordeel dat men het werk van dichtbij kan bekijken en alle details met het blote oog kan zien.
Het onderwerp werd bij contract bepaald. Dat werd op 28 september 1585 ondertekend door de schilder Bernard De Ryckere, woonachtig in Antwerpen, en drie kerkmeesters in Kortrijk. Op het centrale paneel moest de Nederdaling van de Heilige Geest over de apostelen worden uitgebeeld, op het rechterluik de doop van Jezus in de Jordaan. Dat is op zich niet verwonderlijk. Alle vier evangelisten vertellen dat bij die doop de Geest als een duif op Jezus neerdaalde. Daar haalden de kunstenaars het motief om ook bij het Pinkstergebeuren de Heilige Geest als een duif af te beelden. Zo is dat al te zien op de oudst bekende afbeelding van de Uitstorting van de Geest over de apostelen in een Syrisch handschrift uit 586, de Rabula-Codex die in Florence wordt bewaard. Toch spreekt Lucas in de Handelingen van de Apostelen niet over een duif. Hij vermeldt enkel de verschijning van vurige tongen boven elke apostel (Handelingen 2,3).
Veel dichter bij het verhaal van de Handelingen staat de volbladminiatuur bij dat boek in de Karolingische Bijbel (870-875) uit de abdij Sint-Paulus buiten de Muren in Rome. Het beeld combineert de Hemelvaart van Christus met de Nederdaling van de Heilige Geest onder de gedaante van vurige tongen. Hier is geen duif te zien. In tegenstelling tot veel andere afbeeldingen zweeft er ook geen vlammetje boven het hoofd van Maria, die bij de apostelen zit. Zij komt trouwens niet voor in het Pinksterverhaal van de Handelingen. Ze wordt wel iets eerder vermeld bij de beschrijving van de terugkeer van de apostelen naar de bovenzaal in Jeruzalem, na Jezus’ hemelvaart (Handelingen 1,14).

Maar nu terug naar Kortrijk. Op het centrale paneel zijn zoals bij veel traditionele Pinksterenvoorstellingen zowel de duif aanwezig als de vlammetjes boven de apostelen en Maria. Bijzonder aan dit altaarstuk is echter het linkerluik. Daar is de schepping van Adam uitgebeeld, met name het moment waarop God de Vader de eerste mens de levensadem inblaast. Dat staat in het tweede scheppingsverhaal van het boek Genesis (2,7). Van het Latijnse woord voor inblazen (‘inspirare’) is het woord voor geest (‘spiritus’) afgeleid. ‘Spirare’ betekent trouwens ook blazen en ademen. De opdrachtgevers of hun theologische adviseurs wisten dus goed wat ze deden, toen ze de inhoud van dit luik bepaalden.
Het altaarstuk is een meesterwerk van De Ryckere die een klein aantal religieuze schilderijen en portretten op zijn naam heeft staan. In de Sint-Maartenskerk hangt nog een vroeg en minder geslaagd werk van  zijn hand, een  Kruisdraging geschilderd in 1560.

zondag 7 april 2013

Beloken Pasen met Jan Vandenhoven

Beloken Pasen met Jan Vandenhoven

BEZOEK UIT BRAZILIË
Jan is weer in het land: de enige priester-in-zending van onze parochie, Jan Vandenhoven. Samen met priester Marc droeg hij op de eerste zondag na Pasen de mis op. Hij zorgde ook voor de passende homilie van deze beloken Pasen, voortgaande op het voorziene evangelie met de ongelovige Thomas, dit  in tegenstelling tot de andere apostelen die vol vreugde vertelden over de verrezen Heer die bij hen verschenen was.
Maar priester Jan begon met een ‘goedendag’ te zeggen aan iedereen in de kerk, wachtend op een antwoord. Neen, wij zijn het  – in tegenstelling tot zijn vieringen in Brazilië – niet gewoon om gezamenlijk luidop op onze beurt die groet te beantwoorden. Na een tweede maal is dat dan toch gelukt! Hij maakt deel uit van de kerk van de Drie-eenheid waar mensen van de straat opgevangen worden, arm, verslaafd, ziek. Kortom: de kleine mens.
Hij had een hulp uit Brazilië meegebracht: Vanya, die ons in het Portugees drie aandoenlijke, waargebeurde verhalen vertelde van mensen in wie hun geloofsgemeenschap de verrezen Heer heden ten dage mochten ervaren. Kijk rondom u, doe dit niet alleen maar in verbondenheid met elkaar en je zult de levende verrezen Heer in uw midden vinden en erkennen. Priester Jan vertaalde en vulde aan. Iemand die tot de gemeenschap van de Trindade (Drie-eenheid) daardoor behoort is de oudere Durvalina.

HET BLOEMETJE VAN DURVALINA
Het is vijf uur dertig in de ochtend. Durvalina is al opgestaan. Elke dag net voor het ochtendgloren roept ze luid in de kerk “Hé mensen, koffietijd”. Bijna iedereen slaapt dan nog. Alleen de kok staat al in de keuken voor het ontbijt. Durva wil haar koffietje. Daarna loopt ze buiten wat rond. Rookt haar sigaret. Ze gaat op zoek naar ik-weet-niet-wat. Wat haar aandacht trekt, raapt ze op en houdt ze vast in haar linkerhand: een steen, wat vuiligheid, een tak, papier, een boek of schrift. Gebogen, gekromd slentert ze rond.
En dan luidt de klok die ons oproept voor het gebed van zeven uur. We zitten allemaal al in de gebedsruimte. De opening van het gebed is al begonnen. En daar komt Durvalina aangeslenterd tot aan de trappen van het hoogaltaar. Traag, gekromd, doet ze een knieval in slow-motion en legt een bloem die ze op haar ochtendspeurtocht heeft gevonden voor het altaar.
Het is haar gift op de dag na haar verjaardag. Heel eenvoudig een bloem. Een gebaar, zomaar, maar toch heel gratuite.
 
KINDERWOORDDIENST SINT-MAARTEN PARAAT OP BELOKEN PASEN
De kinderen vertelden honderduit over hun belevingen tijdens de eerste week van de paasvakantie maar daarna was er ook even tijd voor het “serieuze” werk. Tijdens de paastijd wordt in de eucharistieviering voorgelezen uit het boek 'Handelingen'. Dit boek schreef Lucas na zijn door ons eveneens bekend evangelie.
In het woord “handeling” zit “hand”. De kinderen kregen dan ook de opdracht om hun hand op een blad te tekenen en ze daarna uit te knippen. Nadien mochten ze opnoemen welke dingen ze zoal doen met hun handen en welke handelingen ze belangrijk vinden. De belangrijkste zaken mochten ze op hun uitgeknipte hand schrijven. Uiteenlopende ideetjes kwamen naar boven: iemand goedendag zeggen, frieten eten, vioolspelen, iemand helpen, …. Sommigen maakten een echt kunstwerkje van hun hand!
Dit verhaal werd gekoppeld aan het verhaal uit het evangelie van diezelfde zondag: Jezus groet  de leerlingen met sjalom, de joodse groet voor “vrede”. Op welke manier groeten wij elkaar? En de Eskimo’s? En de Chinezen? En kennen jullie nog voorbeelden? Er werd nog even stilgestaan bij het evangelie over bang zijn en kijken met ons hart om te eindigen met de tekst “God is altijd online”.
In de kerk zelf werden de kinderen nog even naar voren geroepen door priester Marc: ze mochten bij de vredeswens bij de mensen gaan en hen de vrede toewensen met een stevige handdruk.
 
Voor meer beeldmateriaal, klik door naar padre Joao