maandag 19 januari 2015

Nieuwsbrief 1

nieuwsbrief 1 17jan15
 
EEN GREEP VAN DE NIEUWJAARSWENSEN AAN HET ADRES VAN ONZE GEMEENSCHAP EN FEDERATIE

 
In Praag vond tijdens de overgang van oud naar nieuw de Europese jongerenontmoeting plaats. Hierbij formuleerde de prior van Taizé vier voorstellen voor concrete verbondenheid.

Eén aspect haal ik er even uit. Veel mensen, veel geloofsgemeenschappen, veel groepen (christen gelovigen, niet-christen gelovigen, niet gelovigen, anders-gelovigen, etc.) focussen zich op wat hen scheidt van elkaar met alle gevolgen vandien voor deze wereld.

‘ Zonder zich op te dringen, kunnen zij (de jongeren, in mijn idee ook de volwassenen) de wereldwijde solidariteit bevorderen, waarbij geen enkel volk en geen enkele mens wordt uitgesloten… Laten we solidariteitsacties organiseren, samen met christenen uit verschillende kerken en ook met mensen die ons geloof niet delen… Laten wij die gemeenschappelijke identiteit beter zichtbaar maken, in plaats van onze verschillende kerkelijke identiteiten te benadrukken.’ (www.kerknet.be)

Dit doet mij het volgende bidden: Heer, laat mij in mijn dagelijks leven, in mijn straat, in mijn werk, in mijn werk(zoekend zijn), in mijn familie, in mijn vrije tijd, in mijn gebed, in mijn luisteren en in mijn spreken gemeenschap vormen met

alle mensen van goede wil om deze wereld bewoonbaarder, warmer, respectvoller te maken en meer te be-geest-eren.’

(Ann D.)
voor 2015 hopen wij:

- dat paus Franciscus niet wordt geboycot in de eigen kerkelijke kringen.

- dat er vrede en rust mag komen in landen waar oorlog en onrust heerst.

- dat het fundamentalisme, van welke opinie ook, zou ophouden te bestaan.

- dat politici verder kijken dan de volgende verkiezingen en het welzijn van alle burgers nastreven.

- dat de rijken minder hebzuchtig zijn. Dat geld, winstbejag en bezit niet de belangrijkste drijfveren zijn in onze samenleving.

- dat de consumptiemaatschappij aan banden wordt gelegd, vrijwillig, zoniet zal ze zichzelf vernietigen.

- dat zwaar zieken omringd worden door de beste zorgen en toewijding en niet bang moeten zijn om te sterven.

- dat eenzamen goede mensen mogen ontmoeten die hen warmte bezorgen.

- dat in ons eigen land het ethische besef zou heropleven. Dat er met eerbied zou worden omgegaan met levensbegin en –einde, zodat babyselectie en –design en euthanasie voor minderjarigen en delinquenten nooit zouden in de praktijk worden toegepast.

(Willy en Lena V.)

*
Met Kerstmis 2011 gaf mgr De Kesel in zijn pastorale brief een aanzet tot oprichting van de Nieuwe Pastorale Eenheden (NPE).

In 2012 kwam hij dit persoonlijk bij ons toelichten; in 2013 werden er vele werkgroepen opgericht en gaf Kurt Ostyn een gesmaakte lezing over "De toekomst van de plaatselijke geloofsgemeenschap". Op vandaag zie ik echter weinig bewegen en betreur ik een gebrek aan dynamiek.

Gelukkig zie ik vele plaatselijke vrijwilligers, met name koorleden, acolieten, vormselcatecheten, kinderwoorddienst-begeleiders, lectoren, en zoveel meer 'dienaren', die vreugde beleven aan hun inzet. Met de woorden van het mooie liedje van de Nederlandse zanger Jantje Smit wens ik u allen van harte voor
2015 : veel "hoop, liefde en vertrouwen"."Ik ken de plannen die Ik met u heb – godspraak van de Heer. Ze hebben uw heil op het oog, niet uw ongeluk, en een hoopvolle toekomst" Jeremia 29:11

(Luc V. )
UIT HET OOG MAAR NIET UIT ONS HART

We merkten al een tijdje dat de fysieke krachten van Geneviève afnemen. ‘De oude dag komt niet alleen ‘ zegt de volksmond. En nu komt daar nog de winter bij met zijn koude en gure dagen. Vandaar de beslissing van de dokter en familie om Geneviève niet meer naar de kerk te brengen. Ze zal haar vrienden - zo noemt ze ons - missen. Bij deze geven we mee dat ze op 29 januari 88 jaar wordt. Een kaartje of bezoekje zal haar gelukkig maken. RVT Sint-Vincentius, Groeningestraat 2, kamer 26.

'IK WAS VEROORDEELD OM OP DE EERSTE RIJ TE GAAN ZITTEN

Wie wil aansluiten bij de viering op zondagavond is gewaarschuwd. Men komt best niet één minuut op voorhand de bidkapel binnengewandeld, anders wordt het zoeken naar een onbezette stoel.
Omdat deze ruimte beter geschikt is…Deze kleine ruimte biedt mogelijkheden…Onze ecologische voetafdruk, het geld van de kerkfabriek of van de gemeente, maar ook met het huidig aantal misgangers, de verbondenheid, minder afstandelijkheid, een betere akoestiek…
… Ik vind het een zéér goeie keuze omdat deze ruimte beter geschikt is om met het huidig aantal misgangers te bidden en te vieren. Deze kleine ruimte biedt mogelijkheden tot verbondenheid om samen te bidden én te zingen. Ik vind het belangrijk in de zondagvieringen zoals ze nu zijn dat er minder afstandelijkheid is. Het luidop bidden kan beter tot zijn recht komen, de samenzang kan 'beter' aangeleerd worden om in verbondenheid liederen te zingen. Het, er is een mogelijkheid dat (luidop)bidden en zingen aanstekelijk wordt ... ook de vredeswens is een sprekend gebaar van verbondenheid, die met velen kan gedeeld worden. Wellicht is het ook een kans om mensen die in de anonimiteit willen blijven te laten ervaren dat het ook anders kan zonder inbreuk te plegen op hun keuze. Mag ik ook van de gelegenheid maken om mee te delen dat het uur van de zondagviering (11.15 uur) voor mij wat vroeger mag?

(Freddy Vantomme)

Conclusie:
tot op vandaag zijn de reacties bijna uitsluitend positief over de zondagse avondviering die tijdens de winterse weken in de weekkapel plaats vindt. Men ziet vooral voordelen en oppert zelfs om het zo te laten (ook als het niet zo koud is). We willen hier uiteraard niet over één nacht ijs gaan (en met de huidige warme winter kan dat nog even duren…. We moeten ook nog een beetje onze draai vinden, de acolieten hun plaats (en werk) kunnen geven, de plaatsing van (wat meer) stoelen bekijken. Maar eindelijk hebben we weer een gevoel van ‘tot de nokken gevuld’. Je hoeft geen meters te overbruggen om je eerste buur een vredeswens te kunnen geven. Je hoort het beter als er gezongen wordt, of samen gebeden. En die samenzang kan ook beter worden aangeleerd. Het verhoogt het verbondenheidsgevoel. Misschien was onze vrees voor mensen die bewust de anonimiteit van de avondmis zochten wat overtrokken. Zo kunnen zij dit eens ‘anders’ ervaren, zich meer als gemeenschap ervaren, zelfs makkelijker God ontmoeten…En met dat laatste willen we zeker ook rekening houden!


NIEUWS VAN JAN VAN DEN HOVEN
Dat is zoals je je nog zult herinneren onze priester-in-zending. Mocht het je interesseren om van hem verrijkende ervaringen of teksten te ontvangen. Ziehier wat hij schrijft:

'Opnieuw heb ik wat neergepend na lang mijmeren omtrent mijn laatste pelgrimstocht.

Je kan de tekstjes bekijken op mijn blog: www.braziljan.wordpress.com waar ik ze in de komende weken publiceer. Als je wenst verwittigd te worden bij de publicatie van ieder tekstje, dan moet je je inschrijven op de blog. Dat kan eenvoudigweg door in de rechterkolom bovenaan in het raampje jouw e-mailadres in te vullen en te klikken. Je krijgt dan een mail in jouw mailbox die je gewoon moet bevestigen! Ik hoop dat de tekstjes jou ook wat inspiratie mogen bijbrengen.'

zondag 18 januari 2015

K+L 3: Nieuwjaar - Jan VandenHoven


NIEUWJAAR IN DE KERK

Op zondag 11 januari was er ook in de viering van 11.15 uur behoorlijk veel volk. En al is dat aantal niet altijd het belangrijkste, het kan toch heel veel deugd doen om zoveel geloofsgenoten bij elkaar te zien. De viering zelf bracht ons met een rijke liturgische inhoud, passende gezangen en herkenbare symboliek in een vreugdevolle stemming, klaar voor wat volgde: de traditionele nieuwjaarsdrink met heel veel lekkere hapjes waarvoor het feestcomité zich sterk had gemaakt. En zo konden we onze nieuwjaarswensen met elkaar uitwisselen terwijl de kandidaat-vormelingen hun best deden om de pakjes duobalpennen voor de Vredeseilanden aan de man of vrouw te brengen.

Net zoals de leden van het feestcomité staan ze altijd klaar om te dienen! Het was allemaal zo feestelijk en aangenaam dat het gezegde 'De tijd vliegt snel, gebruik hem wel!' van toepassing was. En we hadden hem allemaal maximaal voor het hoogstmenselijke benut!

Aan al degenen die aan de misviering of de receptie hadden meegewerkt: dank je wel!


EEN NIEUWJAARSBRIEF

De ouderen onder ons herinneren zich zeker die tijd op school, tweede helft van december, waarin we ons uiterste best moesten doen om in ons allerbeste handschrift ('schoonschrijven') onze nieuwjaarswensen op papier te zetten voor onze ouders, meter en peter, grootouders, ...

Matthias Van Overbeke deed dat tijdens de mis van 11.15 uur vanuit de kinderwoorddienst.

Het nieuwe jaar schuiven we uit
Met wensen voor jong en oud…
Dromen en succes, van gezondheid tot geluk,
Boordevol genegenheid, zo kan het niet meer stuk.

Het is toch zo’n mooi gebaar
Ieder jaar weer opnieuw
Maar mag het ook niet elke dag?
Met een wens en lieve lach?

Ik wil er samen vast aan werken
Aan een jaar met heel veel warmte
Voor jezelf en iedereen
En begin alvast meteen.
Een warme knuffel voor 2015
Voor jullie en een beetje voor mezelf…

Is dat nu geen schitterend gebaar?
Dus samen klinken maar!
Tot straks op de receptie!
Groetjes uit de kinderwoorddienst.

Foto's vind je op http://www.sintmaartenkortrijk.be/vormcat/doopselHeer15.htm
 

NIEUWS VAN JAN VAN DEN HOVEN

Dat is zoals je je nog zult herinneren onze priester-in-zending. Mocht het je interesseren om van hem verrijkende ervaringen of teksten te ontvangen. Ziehier wat hij schrijft:

'Opnieuw heb ik wat neergepend na lang mijmeren omtrent mijn laatste pelgrimstocht.

Je kan de tekstjes bekijken op mijn blog: www.braziljan.wordpress.com waar ik ze in de komende weken publiceer. Als je wenst verwittigd te worden bij de publicatie van ieder tekstje, dan moet je je inschrijven op de blog. Dat kan eenvoudigweg door in de rechterkolom bovenaan in het raampje jouw e-mailadres in te vullen en te klikken. Je krijgt dan een mail in jouw mailbox die je gewoon moet bevestigen! Ik hoop dat de tekstjes jou ook wat inspiratie mogen bijbrengen.'

Een voorbeeld:

Het water van het riviertje kabbelt rustig verder.
De drie zitten aan de rand. In gebed.
Blauwe, open hemel.
De koeien grazen achter het bosje.
En daar is ook onze wachter:
het jongetje dat op het vee past.
Hij belet dat het vee voorbij het bosje komt.

Gezeten op zijn paard staat hij stil, als een standbeeld.
Wachter – waker. Discreet - in stilte. Attent - wakend

Het is de Drie-ene die zijn volk beschermt. die zijn pelgrims beschermt.
Dank je, jongen!

donderdag 8 januari 2015

K+L 2 : nog even bij de kribbe verwijlen


NOG EVEN BIJ DE KRIBBE VERWIJLEN

 

Hoe kun je tot het Kerstekind naderen? In de kinderwoorddienst werd daartoe het verhaal van de aster weergegeven met als vertelster Isabelle en de verpersoonlijking van de aster (Rika), het water (Marie), de wind (Felix), de berg (Lucas) en het schaap (Matthias).

Isabelle: Er was eens een aster die in de herfstdagen, toen al de andere bloemen al lang uitgebloeid waren, nog in haar groene knop zat. Pas op een late oktobermorgen, toen de overige asters reeds slap en bruin verwelkt waren, bloeide de aster open. Dat bleef zo door weer en wind en vrieskou tot Kerstmis.

Plots werd die eeuwenoude trek wakker die alle dieren en planten op Kerstnacht naar de Kribbe dreef. De paarden en koeien stonden recht in de stallen en staken hun koppen in de richting van Bethlehem. Ook de bomen en de struiken voelden de drang naar de trek. De bomen hadden daar al ondervinding van; ze ruisten en knikten even een groet naar de kribbe en vielen dan terug in hun lange winterslaap. Maar de aster was nog te jong om te begrijpen dat het voor een bloem zomaar niet gaat om op eigen krachten de weg te gaan naar de kribbe. De aster zei:

Rika: Wat wordt het hier ijzig koud! Lang kan ik het hier niet meer volhouden en ik zou zo graag op kerstnacht dicht bij de kribbe willen zijn.

Isabelle: Toen rukte ze hevig aan haar wortels, schudde zich over en weer en voelde hoe de natte aarde begaf en haar wortels vrijkwamen.  Ze hoorde naast zich het zachte geruis van de heldere beek en zei:

Rika: Watertjelief, jij bent zo snel, wil jij me meenemen naar de stal waar vannacht het kerstekind wordt geboren? Het roept mij en ik wil bij Hem zijn als Hij geboren wordt.

Marie: Je bent goed gek, kruip liever rap terug met je wortels in de grond. Je zult verdorren en doodgaan van de kou. Ik hoor ook wel die stem die ons roept, maar wat niet kan moet je ook niet doen en vooral toch zo geen dwaasheden.

Rika: Ach water, ik voel dat ik ga sterven. Ik zou graag bij Hem zijn als het zover is.

Marie: Jij hebt eigenlijk wel een mooie wens. Ik wil je wel helpen als ik ook iets van jou krijg. Geef mij je mooie kroon om mee te spelen en ik breng je zo ver ik maar kan.

Rika: Neem mijn kroon.maar. ’t Is beter zonder kroon bij Hem te zijn dan hier met kroon en al te moeten blijven liggen…

Isabelle: Toen wentelde de aster zich in het water van de beek. Het water rukte aan de kelk en zoog het laatste beetje honing uit het hart van de bloem. De aster liet zich gewillig meevoeren, kilometers ver. In een grote bocht stuurde het water haar een draaikolk in. Toen wierp ze haar op de droge oever en zei:

Marie: Verder kan ik niet, maar vraag de wind dat hij je verder brengen wil. Zelf draai ik hier in kringetjes, anders krijgt de vrieskou mij te pakken.

Isabelle: Zo lag de aster schamel en naakt langs de kant. Ze had wel kunnen schreien omdat ze hier, halverwege de kribbe, toch nog zou moeten sterven. Plots voelde ze de wind voorzichtig langs haar strijken. Ze dacht aan het laatste advies van de beek en ze vroeg:

Rika: Lieve wind, doe mij een plezier en breng mij naar de stal waar vannacht het Jezuskind geboren wordt.

Felix: Ja, dat is erg voor jou. Ik ben wel haastig en moet eigenlijk een andere richting uit, maar als jij me je geur geeft, zal ik doen wat je wil.

Rika: Neem maar mijn geur, wat zou ik aan mijn geur hebben als ik mijn kroon reeds weggaf. Ik wil alleen nog bij de kribbe sterven.

Isabelle: Terwijl de wind de geur van de bloem diep inademde, droeg hij haar in zijn armen door de lucht zo ver tot hij bij een berg kwam, waar hij niet over geraakte. Daar liet hij de bloem vallen, helemaal op de top. De wind zei:

Felix: Vaarwel, bloemetje lief, verder kan ik je niet dragen. Maar vraag de berg of hij je brengen wil. Ik had het graag gratis gedaan, maar ik heb zo zelden wat plezier in mijn leven. Jouw geur zal mij nu nog een hele tijd vergezellen.

Isabelle: De aster lag daar zo hulpeloos op de top van de berg. Ze wou absoluut bij de kribbe geraken en vroeg smekend aan de berg:

Rika: Goede berg, jij die zo sterk en zo hoog bent, wil jij mij naar de Heilige Stal brengen? Het Kerstekind roept mij en ik wil zo graag naar Hem toe.

Lucas: Geef mij dan je wortels, dan kan ik in de lente zelf bloemen dragen. Dan zal ik je brengen, zo ver als ik kan.

Isabelle: Nu aarzelde de aster toch wel even; ze was al zo arm dat ze zelf haast niets meer had om aan het Kind te geven. Maar dringender klonk haar de roep van de kribbe daarbeneden en daarom antwoordde ze:

Rika: ’t Is goed, neem mijn wortels, maar breng me toch vlug bij het Kind in de stal.

Isabelle: Toen zoog de berg de kleine, tere wortels vast, hij rukte de stengel af en liet de aster naar beneden glijden en hij zei:

Lucas: Verder kan ik je niet brengen, maar vraag aan een van de schapen die ginder aankomen dat ze jou naar de kribbe brengen. Ze gaan precies de goede richting uit.

Isabelle: Een paar herders trokken langs de weg die door het dal liep. Een schaap dat wat terzijde liep, keek verlangend naar de stengel van de aster die het schaap aansprak:

Rika: Schaapjelief, spaar mijn leven. Aan mij valt er toch niet veel meer te knabbelen.

Matthias: Ja, dat merk ik, veel zaaks ben je niet meer.

Rika: Jij hebt stevige, rechte benen, die je kunnen dragen waar je maar wilt. Ik lig hier langs de weg. Maar ik zou zo graag bij de kribbe willen zijn waar deze nacht Onze-Lieve-Heer geboren wordt. En ik heb echt niet veel tijd meer.

Matthias: Eigenlijk ben ik met mijn zusters ook op weg naar de kribbe. Luister: ik breng je zo ver op voorwaarde dat je mij je stengel geeft om op te eten.

Rika: Vannacht zal ik toch sterven. Als ik maar in de stal geraak! Eet maar mijn stengel op, maar dan heel vlug. En breng mij dan eindelijk bij de kribbe!

Isabelle: Toen knabbelde het schaap de stengel op en ging met wat nog van het bloempje overbleef voorzichtig naar de stal. Toen de twee herders met hun schapen in de stal kwamen en dicht bij de kribbe gingen neerknielen, naderde een van hun dieren tot vlak bij het Kind. en legde voorzichtig wat er nog restte van de kleine aster in de kribbe: een klein, halfdood en geheel verfomfaaid bosje pluisjes en verdorde blaadjes, zonder kroon, zonder stengel, zonder geur en zonder wortels.

De jonge vrouw die naast de kribbe zat, nam glimlachend de bloem en legde ze voorzichtig in de handjes van het Kind. En ze sprak tot de herders: Arm, naakt en zonder iets, zei ze, net als Hij. Alleen wie afstand doet van alles kan tot dit Kerstekind naderen. Toen brak het kleine, schamele hart van de bloem met een snik van groot geluk en diepe vreugde.

Foto's vind je op http://www.sintmaartenkortrijk.be/vormcat/doopselHeer15.htm

donderdag 1 januari 2015

K+L 1: Vormelingen - middernachtmis - KVK+Kerst


ONZE KANDIDAAT-VORMELINGEN
In het nieuwe jaar zetten wij de traditie verder om twee van onze toekomstige vormelingen in de kijker te plaatsen.
 

ONZE VORMELINGEN IN ACTIE
Er is niet enkel catechese bij de kandidaat-vormelingen. Vanuit die theoretische vorming wordt zo veel mogelijk in de praktijk gebracht. Zo brachten heel wat van hen op maandagnamiddag 22 december laatst een bezoek aan de senioren van het rusthuis van het H. Hart.
Hoe verwoorden zij hun ervaring?
Margaux: Hier probeert men de mensen een nieuwe 'thuis' te geven.
Kaat: De verzorgsters zijn heel lief.
Eloise: De mensen vertellen graag over hun verleden.
Romney: Als je vriendelijk bent, dan krijg je vlug een lach terug.
Urszula: Wanneer je hen helpt, dan zijn de mensen heel dankbaar.
Eva: Met heel weinig kunnen we de mensen gelukkig maken.
Babette: Er heerst hier een goede sfeer.
Evy: Een mijnheer was zeer gelukkig dat we langskwamen en hij ons iets mocht vertellen.
Guillaume: De helpers hebben veel geduld en praten luid en traag want vele mensen zijn wat hardhorig.
Edgard: Misschien wil ik hier later nog wonen want je kunt er vrienden maken en men zorgt voor een huiselijke sfeer.
Iedereen kreeg de kans om wat te praten met de bewoners en om hen met de rolstoel naar de living te brengen. Twee dames van Femma (vroeger de KAV) kwamen 'verloren brood' (deze benaming kennen wij beter dan de officiële 'wentelteefjes') bakken. De dienende vormelingen dekten de tafel en hielpen met be-dienen. Een gedichtje bracht de sfeer erin. Een aangename ontmoeting en een leerrijke ervaring voor allen!
Gefeliciteerd, catechisten en vormelingen met al wat jullie zo ijverig en zinvol doen!
 
MIDDERNACHTMIS
Piet Verdiere, coördinator van de vormselcatechese, bezorgt ons zo veel mogelijk interessante, actuele foto's van de werkgroep maar ook van zovele eucharistievieringen en van heel wat activiteiten. Wij zijn er hem heel dankbaar voor. Zo blijven we op de hoogte van wat er reilt en zeilt in onze Sint-Maartensparochie. Laten we ook niet vergeten dat hij wekelijks instaat voor de teksten en de foto's op de website www.sintmaartenkortrijk.be
In het kort: hoe ervaarde hij de middernachtmis?
Piet: Proficiat, het was een erg mooie viering met een duidelijke lijn, een vurig decor en zoals altijd prima muzikaal ondersteund.! Meer kan je niet verlangen.
We kunnen er nog aan toevoegen: Piet geeft het nooit op en probeert terecht het positieve te zien dat er ongetwijfeld altijd op zovele momenten is.
 
KVK OF KERST?
Heel veel Kortrijkzanen zijn opnieuw trots op de Kortrijkse voetvalploeg in eerste klasse. Wie had enkele maanden geleden ervan durven dromen dat ze van de laatste plaatsen zo ver naar voren zouden 'sprinten'? Het doet ons allen deugd! Zo moesten ze op vrijdagnamiddag 26 december, tweede kerstdag, spelen juist op het ogenblik dat Davidsfonds Kortrijk de al traditionele kerstsamenzang organiseerde vanaf 16 uur in de kerk van Sint-Elooi.
Voorzitter Achilles Surinx had samen met zijn medewerkers ervoor gezorgd dat het Sint-Elooiskoor o.l.v. Walter Deschodt als 'trekkerskoor' zou optreden. Aan de piano Angelino Manderick.
Maar wat zou het worden nu op hetzelfde ogenblik KVK aan het spelen was? Het aantal aanwezigen (meer dan tweehonderd!) nam alle twijfel weg: samen bekende, Oudvlaamse, prachtige, inhoudsvolle kerstliederen kunnen zingen, het mag voor ouderen ook  nostalgie inhouden, het is onmisbaar en zinvol, voor jong en oud. Er is overduidelijk een behoefte aan. Het was ook ontroerend hoe enkele liederen door heel mooie, jonge stemmen als een solopartij werden gebracht
Heel positief is het ook dat in die kerstperiode met die liederen aan een goed doel wordt gedacht. Ook al is de toegang vrij, de aanwezigen tasten graag in hun geldbeugel om een vrije bijdrage in de mandjes te leggen. Ditmaal gaan al die bijdragen naar Armenzorg Kortrijk, met name Emmanuel en De Kier, want alle kosten voor de gehele organisatie worden volledig door de Davidsfondsafdeling van Kortrijk gedragen. Mooi toch! Ook dit jaar was het resultaat heel hoopgevend: zowel aan Emmanuel als aan De Kier wordt maar liefst driehonderd euro overhandigd tijdens de nieuwjaarsreceptie in de Sint-Elooiskerk op 11 januari. Proficiat, beste schenkers.
Na die deugddoende samenzang konden we nog verder genieten van het ons aangeboden glaasje achteraan in de kerk, waar we het geluk hadden om vrienden, ook van lang geleden, te ontmoeten voor een gezellige babbel en om onze beste wensen voor het nieuwe jaar te bevestigen!
 
HET VOLTALLIGE TEAM WENST U EEN ZEGENRIJK NIEUW JAAR TOE