K+L 14: see and smile

K+L 14: see and smile

 

EEN BIJZONDERE MISSIE! (1)

Tijdens de eerste helft van maart ging een ploeg met dr. Marnix Claeys, echtgenoot van Isa Vercruysse, naar Uganda. Romantisch? Op avontuur? Dolce far niente, het zalig nietsdoen, een mooie, rustige vakantie in een prachtig land met welstellende inwoners?

Absoluut niet! Het ging om een missie van het See and Smile-team dat als opdracht had talloze Ugandezen te helpen met oogproblemen. Dat is trouwens niet het enige probleem. Het was het begin van het regenseizoen waarbij ze dan nog vele uren over barslechte wegen moesten rijden. Dacht je op asfalt- of verharde wegen? Dat zou al een heel comfort geweest zijn en de taak enorm verlicht hebben. Er is het gezegde: Afrika begint waar het beton eindigt… en dus na een beetje asfalt, rijden over rode aardewegen, hoog en laag, van links naar rechts door de heuvels en bergen slingerend! Je moet er uren en uren reizen om naar een welbepaald dorp te geraken met een gemiddelde snelheid van 40 km per uur.

De mensen die voor de oogoperaties komen, zijn werkelijk héél arm. Dat is te zien aan hun kledij en te ruiken aan de geur. Sommigen hebben zelfs hun zondagse kledij aangetrokken: een wit hemd met jawel, een gestreken broek maar met een uitgerafelde, versleten riem. Anderen dragen kousen waaruit hun hielen steken, een gescheurde vest, hebben vuile handen en voeten … Aandoenlijk! Maar ze rekenen op de zorg van het gehele medische team uit België. Ze hebben onze ‘redders’ nodig.

OOK DAT IS NAASTENLIEFDE IN DE VEERTIGDAGENTIJD (2)

Wat moet er dan zoal gebeuren op medisch gebied? In die periode van veertien dagen kwamen meer dan duizend inwoners op consultatie. Velen werden geopereerd van cataract maar er zijn ook andere, zeldzame oogziektes, soms al vergevorderd. Kinderen met aangeboren oogproblemen. En er is opnieuw een toename van aids!

Voor oogartsen (= oftalmologen) moet dat toch allemaal niet zo moeilijk zijn met de modernste apparatuur? Je neemt een oftalmologische microscoop … Jaja, als je er een op de kop kunt tikken of als er een in dat dorp, zoals in Fort Portal, voorhanden is zodat je niet eerst naar een ander dorp moet, na uren reizen. Of als de aanvraag aldaar nogal laat werd ingediend en er nog een handtekening ontbreekt. ’t Is Afrika: het loopt niet van een leien dakje. Zelfs na veel geduld en heel wat telefoons kon een onmisbare microscoop niet ter plaatse gebracht worden. Oplossing: we vragen aan Caroline die later komt, om de draagbare microscoop uit België maar mee te brengen. De ok (operatiekamer) wordt dan klaargemaakt maar vooral de elektriciteit is een probleem.

 

KUNNEN WIJ HET ONS VOORSTELLEN? (3)

Het medische team gaat naar Bwera, een grensdorpje met Congo, om ook daar geneeskundige hulp te bieden. Tussen de bananenplantages door gaan ze op bezoek in het weeshuis, deels gerund door de ouders van father Tom. Wat een realiteitsschok! Even slikken! Een kerkje van bananenbladeren, uiterste armoede. Je krijgt een krop in de keel: als ontvangst is iedereen aan het lachen en zingen! Ongelooflijk om hier te overleven maar die kinderen kunnen niet anders. En in de kerk gekomen beginnen ze weer te zingen. Vader Tom gaat voor in het gebed. Daarna mag See and Smile, dankzij een heleboel vrienden en sympathisanten, een honderdtal beertjes uitdelen. Trouwens, het medische team kon op vele plaatsen brillen uitdelen dankzij vele schenkers.

Hondsdolheid: we kennen het woord vooral theoretisch maar bij het weggaan moet er een kindje, door een hond gebeten, verzorgd worden met voorhanden zijnde ontsmettingsmiddelen. Dat liep nog tamelijk goed af maar nog niet lang daarvoor is er een kindje aan overleden. Vaccins zijn er niet: te duur. Je voelt je dan echt slecht op zo’n moment.

 

EN TOCH … (4)

Alles bij mekaar vraagt een dergelijke uitdaging een uiterste flexibiliteit met lange, vermoeiende dagen als gevolg. Het is niet allemaal kommer en kwel. Er is de vreugde en de voldoening voor het gepresteerde werk. En … de ploeg is eens naar de verblijfplaats geraakt in de laadbak van een pick-up (= een kleine, open vrachtauto) maar genietend van de wondermooie, heldere sterrenhemel boven Uganda. Hoe prachtig mooi is dat land toch! En … ze hebben duurzame, warme contacten kunnen leggen die in de toekomst nog van pas kunnen komen.

Dr. Claeys, beste medische ploeg van See and Smile: hoed af! Proficiat! Dank voor die ongelooflijke inzet! Wij zijn trots op jullie.

K+L 13 : team - vormelingen - bijbellezen 27 maart

HET PAROCHIETEAM VAN SINT-MAARTEN

We hoeven het je niet te vertellen: vroeger was het de pastoor van die ene parochie of kerk die nagenoeg alles regelde, het beleid voerde. De voorbije jaren is dat ongetwijfeld veranderd: heel wat leken-vrijwilligers vormen samen met de priester(s) één ploeg, één parochiaal team.

Deze beleidsmensen vergaderen zeker om de veertien dagen. De agenda die teamlid Christine ons elke keer stipt bezorgt, vraagt heel wat tijd om alle punten definitief af te handelen. Na het gebed, een beurtopdracht, wordt het laatste verslag, door deken Geert ‘online’ keurig en volledig ingetikt, overlopen en goedgekeurd. Volgt dan de agenda zelf met items als het bepalen wie de mededelingen zal doen op het einde van de vieringen, het beantwoorden of bekijken van vragen van de werkgroepen, het plannen en organiseren van de komende activiteiten kortbij of veraf, al dan niet federaal, het vastleggen van vergaderingen, nieuws uit bepaalde werkgroepen, de website, het kerkgebouw en zoveel meer.

Voor de teamleden is het, na de opleiding, een opdracht voor tweemaal vier jaar, met de keuze om na vier jaar te stoppen. Op de foto zie je de huidige teamleden. Mocht je interesse hebben om teamlid te worden  en meer info daarover wensen, laat het dan aan een teamlid weten.

Dank je wel!

 

ACTIEVE VORMELINGEN DANKZIJ DE CATECHISTEN

Er wordt echt werk van gemaakt om de kandidaat-vormelingen een verrijkende vorming aan te bieden. Het is al heel druk geweest de laatste weken. En ondanks de krokusvakantie was de helft van het vormelingengroepje bereid om met catechisten op vrijdag 7 maart naar de Bosmolens in Izegem te gaan voor een Let it shine-avond.

Er waren heel wat mooie teksten, liederen en rituelen zoals het doopwater van alle parochies dat in één bokaal werd gegoten of het Onzevader-armbandje dat ze allemaal als verwelkoming kregen. Of  zoals de chrismaolie die op het water werd gegoten. En … olie blijft bovendrijven! De kerngedachte van de avond was ongetwijfeld het bidden en zingen om de Geest. Dat moge blijken uit verschillende mooie, veelzeggende liedteksten:

Kom, Heilige Geest, ontsteek het vuur van Uw liefde en

Geest van hierboven
Geest van waarheid, Geest van God
Geest van leven, stroom doorheen ons hart.
Geest van waarheid, Geest van God.
Geest van leven, stroom doorheen ons hart.

Hoe kon het ook anders dan dat de zeer geslaagde avond met brandende kaarsen en het ritmische lied eindigde This little light of mine, I’m gonna let it shine.

 

EEN WEEK LATER …

Amper een week later, op zaterdag 15 maart, was er al een nieuwe programma-uitdaging:

Met z’n allen naar het Bijbelhuis in Zevenkerken. Ter plaatste waren er twee opdrachten voorzien: een eerste groepje ging inderdaad kennismaken met het Bijbelhuis waar directeur Jean Bastiaens de nodige uitleg gaf. Ze kregen een zoektochtje mee voor een verkenning door de wondere wereld van de Bijbel. Catechiste Rika gaf aan het andere groepje eerst uitleg over boetseren. Wat die vormelingen daadwerkelijk boetseerden, kun je in onze kerk bewonderen in de catechesekast. De groepjes werden dan omgewisseld.

Nog was het niet gedaan: dankzij de auto’s van ouders en catechisten was iedereen weer in Kortrijk beland, in het parochiaal centrum. Eerst de picknick, een siëstaatje. Nu kwamen er ook acolieten een handje toesteken en werden de vormelingen in vier groepjes verdeeld voor een startspel in het Begijnhofpark. Een fotozoektocht, een kaartenhuis maken (jaja, ondanks de wind!), een rebus oplossen, … De mooie dag eindigde met het beklimmen van de Sint-Maartenstoren met een prachtig zicht op het grootste gedeelte van de stad. Catechisten, ouders als chauffeurs, acolieten: proficiat met een dergelijk initiatief!

Bijbellezen in de vastentijd

We lezen Mc 14, een hoofdstuk waarin heel wat gebeurt en waarin vooral de houdingen van de leerlingen geschilderd worden tegenover het komende lijden van Jezus. We vertoeven ook in meerdere situaties. We delen in een feestmaal van Simon, die ooit melaats was, we maken het pesachmaal mee, we verblijven in de Olijfberg, we zijn aanwezig bij de verhoring van Jezus door het Sanhedrin (hoge raad) en zijn getuige van de verloochening van Petrus.

Ondertussen trokken we naar de hogepriesters waar Judas afspraken maakt om Jezus over te leveren.

We willen de feiten niet observeren  zoals een neutrale camera dat doet, maar ons inleven in  het gebeuren. We proberen in de huid te kruipen van de verschillende personages en bevragen hun motieven. We willen de personages in de verschillende situaties niet beoordelen, maar bekijken met de ogen van het geloof. Vooral Petrus en Judas worden bij name genoemd en gaan erg ver in het afwijzen van Jezus. Boeiend is ook de wijze waarop de evangelisten met de figuur van Judas omgaan.

Merkwaardig in Mc 14 is de vrouw die Jezus met kostbare olie zalft, wellicht de enige die echt begreep wat er gaande was. Subliem zijn dan ook de woorden van Jezus over die vrouw: ‘Ik verzeker jullie: waar ook maar ter wereld het goede nieuws verkondigd wordt , zal ter herinnering aan haar verteld worden wat zij heeft gedaan.’ Dergelijke waardering is de Bijbel erg zeldzaam, zo niet uniek. Waarom krijgt die vrouw zo hoge waardering?

In het centrum van Mc 14 zijn we getuige van Jezus die in het pesachmaal brood en wijn afzondert met de woorden ‘Dit is mijn lichaam, dit is mijn bloed.’ Een ritueel gebeuren waar we zo vertrouwd mee zijn, maar waarvan we de diepere werkelijkheid nauwelijks kunnen vatten.

Na de maaltijd trekt Jezus naar de Olijfberg. Jezus is zich bewust van wat volgt en geeft er ook betekenis aan. De leerlingen daarentegen beseffen nog altijd niet wat Jezus te wachten staat. Hun kijk op de ‘messias’ is anders gekleurd. De houding van twee leerlingen wordt verder in detail uitgesmeerd.

Voor het Sanhedrin wordt nog eens duidelijk geponeerd wie Jezus is: de messias, de zoon van de Gezegende. Een geloofsbelijdenis van christenen in de tijd dat het evangelie van Marcus tot stand kwam, een tijd van vervolging, van totale verwarring want de tempel en de heilige stad zijn verwoest door de Romeinse overheersing. De Messias heeft het schijnbaar niet gehaald.

Bij het worstelen en uitdiepen van Mc 14 laten we ons terloops inspireren door een synoptische lezing (vergelijkende lezing). Marcus is immers het oudste evangelie. Matteus en Lucas, die hun evangelie later schreven, leggen soms andere accenten en kleden het verhaal anders in.
We confronteren Mc 14 met onze tijdsgeest, met onze maatschappij en met ons christen zijn vandaag.

We nodigen je graag uit voor deze Bijbelse vastenbezinning op:

donderdag 27 maart om 14.30 uur in het Parochiaal Centrum, Nedervijver 5

en om 20 uur in het Magdalenalokaal (Marksesteenweg 50A).

 

K+L12 : kliniek - Raf - vacature

oude ziekenzaal Onze-Lieve-Vrouw Hospitaal

ALLES IN EEN: EEN IMMENSE KLINIEK

Jaïrus had voor de lentebijeenkomst op dinsdag 4 maart in ons parochiaal centrum niemand minder dan de Kortrijkse uroloog, dr. Johan Mattelaer, uitgenodigd. Hij kwam ons met een powerpoint vertellen over een van zijn laatste boeken: Van hospitaal tot AZ Groeninge. Je kunt je gewoonweg niet voorstellen hoeveel hospitalen, ziekenhuizen of klinieken er in Kortrijk ooit bestonden. En we zouden dan al moeten beginnen met de hospitalen vanaf de dertiende eeuw.

In de medische geschiedenis is Kortrijk niet te onderschatten geweest. De straatnamen zeggen het ons nog altijd. Als voorbeeld: Jan Palfijn. Hij was een van de grootste en bekendste medische figuren in de zeventiende eeuw. Hij zou de uitvinder van de verlostang geweest zijn maar daar wordt nog altijd over geredetwist. Andere namen zijn: dr. Jan Lauwers, dr. Augustin Peel en heel wat anderen, of het nu chirurgen, apothekers of tandartsen waren.

Bekijk eens de bijgaande foto van de ziekenzaal voor mannen in de negentiende eeuw in het O.L.V.-hospitaal. Als we dat met nu vergelijken, zelfs met onze drie belangrijkste klinieken van de laatste decennia, dan mogen we van een gelukkige, serieuze evolutie spreken.

Er was een heel goede opkomst voor deze spreekbeurt en wel om minstens twee redenen:

onze gastspreker sprak ononderbroken met kennis van zaken, uiterst vlot, zelf overtuigd en boeiend. Iedereen luisterde aandachtig tot op het einde. Maar we voelden ons bij dit onderwerp o zo betrokken: het ging om onze stad, onze mensen, onze klinieken. En we werden verrast door zovele namen van bekende Kortrijkzanen en van gebouwen uit onze eigenste stad. En we waren er trots op!

Die waardevolle medici maakten de voorgeschiedenis uit van die kolossale kliniek van AZ Groeninge die er al enkele jaren staat, althans voor een gedeelte. We stellen ons natuurlijk vragen daarover. Is dat nodig? Dr. Johan Mattelaer kon ons met één zin direct overtuigen:

‘De drie klinieken, de al afgebroken Sint-Niklaaskliniek, die van Sint-Maarten en Maria’s Voorzienigheid hadden of hebben allemaal drie sterren maar de nieuwe kliniek heeft vijf sterren.’ Bij een kopje koffie of thee en lekkere cake bleven we met de grootste voldoening nog wat napraten.

Dank je wel, dr. Johan Mattelaer, dank je wel, Jaïrus!

 

WIJ DANKEN RAF VAN HARTE

Een heel trouwe medewerker van het feestcomité, Raf Penninck, stopt er begrijpelijkerwijze mee na twintig jaar ononderbroken dienst ten voordele van onze parochie. En wat hij samen met andere ijverige vrijwilligers deed, belangde ons allemaal aan: ook hij zorgde ervoor dat we af en toe konden feestvieren. Een kerkcafé, de nieuwjaarsreceptie, de paaswake, het parochiefeest, … Raf stond altijd klaar om voor een uitstekende organisatie en bediening te zorgen. Voldoende hapjes en rondgaan met drank of zoals op het parochiefeest: zorgen voor de kassa. Je zou dan kunnen zeggen: ‘Hij had zijn naam niet gestolen.’

De leden van het feestcomité konden dat natuurlijk niet zomaar laten voorbijgaan. Ze organiseerden met de werkgroep een verrassingskoffietafel. Met de list – je moet nog enkele praktische afspraken doorgeven – werd hij uitgenodigd. En, wat Raf niet verwachtte: de gehele groep vrijwilligers was aanwezig! Een complete, aangename verrassing. Een geschenk mocht natuurlijk niet ontbreken. Nu wil hij, driekwart eeuw jong, de fakkel aan de jongere generatie doorgeven.

Beste Raf, de voorgangers, het team, kortom onze geloofsgemeenschap dankt je van harte voor al die jaren van permanente toewijding en wenst je nog vele jaren om nog meer van je ‘pensioen’ te genieten.

VACATURE

Ook buiten de liturgische vieringen bezoeken heel veel mensen onze kerk. Ze proeven de stilte, komen bidden, ontsteken een kaarsje of vertrouwen een intentie toe aan het intentieboek. Sommigen zijn vooral onder de indruk van het gebouw, de bezienswaardigheden, het decor tijdens de sterke tijden. Van Pasen tot en met Open Monumentendag staan op zondagnamiddag mensen van de werkgroep Kerk en Toerisme ter beschikking. Zij verwelkomen de bezoekers en geven uitleg aan wie geïnteresseerd is om meer te vernemen in verband met het gebouw en de gemeenschap.

* Ben je tussen 20 april en 7 september twee of drie zondagnamiddagen vrij?

      * Hou je van ons kerkgebouw en voel je je verbonden met onze gemeenschap?

      * Leg je vlot contacten?

      Dan ben je de geschikte man of vrouw die we zoeken om de bezoekers te verwelkomen. We stellen documentatie ter beschikking in verband met het historische aspect van de kerk, we houden je op de hoogte van de culturele activiteiten en wat er leeft in onze gemeenschap.

Ben je geïnteresseerd, of wil je nog wat meer informatie, neem contact op met Christine De Waele ( 0473 37 79 92 of christine.de.waele@skynet.be)

K+L11 Zing het met bloemen - kers op de taart

 

ZING HET UIT MET BLOEMEN

Als je op dinsdagavond 4 maart in ons parochiaal centrum binnenkwam, dan zag de zaal er helemaal anders uit: tafels waarop heel wat grote, zelfgemaakte rode bloemen, met veelkleurige servetten en onderleggers. Naar het podium toe had koorlid, sopraan Miet, met haar kunstige handen zelf magnifieke bloemen gecreëerd. Een echte bloemenpracht! Aan de muur werden verscheidene grote vredestekens bevestigd. De vlinders errond mochten niet rondfladderen.

Wat stond er te gebeuren? Het ging om de jaarlijkse ‘vaste avond’ van Pro Ecclesia om er nog eens duchtig tegenaan te gaan vóór de vasten zelf begint. Er is geen repetitie al wordt er heel wat gezongen maar andere, meestal profane liederen. En deze keer had de geselecteerde koningin Renée als thema ‘flowerpower’ gekozen en dus … kleurrijke bloemen overal.

Ken je die periode, einde de jaren zestig, begin de jaren zeventig nog? De eerste helft van de twintigste eeuw was er een met veel ellende, armoede door WO I en WO II. Nadien lag de wereld voor ons open: technische wonderen zoals de ruimtevaart, de economie die volop bloeide maar dan kwam de Vietnamoorlog. De jongeren reageerden met de flowerpowerbeweging: gooi niet met bommen maar met bloemen (zonder de pot natuurlijk!).

Ze hielden van psychedelische muziek die uitdrukte dat er een bewustzijnsverandering moest

komen: aanvaard de oorlog niet, zeg het met bloemen.

Bij de aanvang van het aperitief zagen de koorleden of hun partner, zelf getooid met pruiken,  en blitse kledij in alle kleuren, koningin Renée en koning Hugo letterlijk aankomen in hun VW-busje, een authentieke weergave van toen, opnieuw een creatie van koorlid Miet.

Vóór het eten het toch nog even over de oorlog hebben: na de inleiding van Eric declameerde Arnold op een serene wijze de ‘Duizend Soldaten’ van Willem Vermandere. Pater Frans zorgde voor het passende gebed. En dan de lekkere hutsepot bij een lekker, donker biertje of een rode wijn.

 

 

DE KERS OP DE TAART

Zeven zangers op het podium. In hun opvallende kledij, met de toenmalige pruiken en brillen, brengen ze tien liederen uit die tijd en nodigen de aanwezigen ertoe uit om dikwijls mee te zingen. Wereldberoemde songs die we allemaal kennen, zoals van de Beatles All you need is love, Let it be, Yesterday Als zangers brachten we als dankgebed op het einde Thank you for the Music van Abba.. Ritme, meeswingen, enthousiasme alom. Of we de boodschap van die liedteksten altijd al hadden begrepen? We hadden soms een vaag begrip. Het ging over liefde, het leven. Het schitterende, uiterst melodieuze Morning has broken van Cat Stevens bracht een revelatie teweeg: het is heel eenvoudig een ode aan de schepping, een lofprijzing voor elke nieuwe dag van de Schepper.

Zangeres Nicole bracht tussendoor de ‘ode aan het leven’ met het declameren van het veelzeggende gedicht van Toon Hermans Ik heb het leven lief. Zanger Eric had voor de bindteksten gezorgd. Bij een mix van door koorleden of hun partner gebakken, heerlijke taarten en wat nagenieten breiden we een einde aan deze fantastische, felgesmaakte avond.

Met dank aan zovelen die dit mogelijk maakten!

K+L 10: Lucy dankte - vasten - kijk+lach

LUCY DANKTE

Lucy, een kandidaat-vormelinge, ook acoliet, bracht bij het begin van de mededelingen op zondag 23 februari in de 11.15 uurmis het goede nieuws: de spaghettiavond van de acolieten

had 540 euro in het laatje gebracht. In naam van de acolieten dankte zij allen die aan dit wel bemoedigende resultaat hadden meegeholpen: zowel degenen die de lekkere spaghetti echt kwamen smullen als degenen die een steunkaart hadden gekocht. Teamlid Christine voegde eraan toe: ‘Ik was er zelf ook en vond die spaghetti gewoon fantastisch. De afwezigen hadden ook nu ongelijk. Met nog meer komen volgend jaar.’ En kun je echt niet komen: koop dan een steunkaart!

 

VASTEN, KALENDER EN BROEDERLIJK DELEN

Het woord ‘vasten’ lijkt ouderwets, archaïsch, voorbijgestreefd. Jammer. Want vasten is een aanrader voor iedereen, zeker net voor de lente en na de huidige herfst die we normaal winter noemen. Vasten is heel goed voor de gezondheid, zeker in onze westerse maatschappij waar alle voedsel – in al zijn vormen – te overvloedig is, te grijpbaar. En waar we het maar al te vaak over obesitas moeten hebben! Maar vasten onderdrukt het materiële, het lichamelijke en kan daardoor je geest scherpen, je dichter bij God brengen, je geestelijke leven dus nog meer aanscherpen! Om onszelf te sussen en de ‘mode’ te volgen, wordt zelfs het woord ‘vasten’ vermeden en spreken we liever over de veertigdagentijd.

Voor elke dag een moment van verdieping en bezinning: zondag 9 maart wordt de vastenkalender  na de mis aangeboden voor 2,50 euro. Elke zondag van de veertigdagentijd is de collecte voor Broederlijk Delen, voor de projecten in Senegal.

 

KIJK EN LACH

Uit een strofe van een lied dat we op een zondag laatst zongen: Licht in onze ogen, …

Misschien vinden we het vanzelfsprekend? Maar in landen als Uganda zijn er nog altijd heel veel mensen die oogproblemen hebben, nauwelijks kunnen zien. Gelukkig dat er daarvoor – ook vanuit onze contreien – missies worden georganiseerd, ook met dokters, specialisten, ja, ook  uit Kortrijk.

Zo komt het dat dr. Marnix Claeys, echtgenoot van Isa Vercruysse, aan een dergelijke missie deelneemt en niet voor de eerste keer. Laten wij die missie van onze Kortrijkzaan samen verder volgen op www.seeandsmile.com