K+L 43: fed.info vormselcatechese - Rita- Muriel - parochieraad

FEDERALE INFOAVOND VAN DE VORMSELCATECHESE

 De catechisten, de ouders en de vormelingen zelf van de federatie Groeninge kwamen samen met deken Geert voor een eerste infoavond in de kerk van Sint-Maarten. Ze zorgden voor een volle kerk. Deken Geert sprak over 'geloof in het gezin':

Als je dankbaar en ontvankelijk in het leven staat, respect en eerbied voor anderen toont, je 'echt' gedraagt, als je kunt luisteren, als je geduld hebt en kunt loslaten in overgave, getuig je af en toe, maar vooral: dan leef je altijd het geloof in God voor. Het jaarthema Deel ons verhaal, kon niet ontbreken: door te dienen, te danken en te delen tonen we hoe we Jezus' voorbeeld volgen in de parochie.

De praktische regelingen van de catechese werden per parochie overlopen: ouders en vormelingen konden ook al kennismaken met hun catechist. We sloten af met een babbel bij een glaasje.
We duimen voor een boeiende tocht met de catechisten die het zo als gebed verwoordden:
Ik kom tot U bidden, Heer.
Weldra zal ik te midden van deze kinderen over U spreken.
Ze verlangen ernaar elkaar terug te vinden om U te leren kennen en beminnen.
Ik zou willen dat mijn groet, mijn glimlach, mijn gebaren de Uwe zijn.
Dat mijn bedenkingen, mijn woorden, mijn stiltes juist zijn voor U,
dat onze gesprekken rijk zijn van Uw aanwezigheid, rijk aan geduld en waarheid.
Laat onze activiteiten, onze ontdekkingen straaltjes licht zijn in het hart van iedereen.
Help me, Heer, mijn taak als catechist te voltooien zoals U het wilt
Klik hier voor een beeldverslag

RITA, WE ZIJN BLIJ. HET IS GEWOON WAT AFBOUWEN

Rita Pollentier, we kennen haar al heel wat jaren. Weet je nog dat zij een van de allereerste teamleden was voor de volledige voorziene termijn? Maar ze deed heel wat meer. Een trouwe medewerkster van de Sint-Maartensparochie. “Je moet het maar doen”, zou Geneviève Seynaeve zeggen.

Maar het ogenblik is begrijpelijkerwijze gekomen dat Rita minder hooi op haar vork durft te nemen.

Ze denkt trouwens aan de jongere mensen die beter de fakkel zouden overnemen. En dat is onlangs gebeurd met de ploeg van de acolieten. Naomi De Loof is haar waardige, gedreven opvolgster.

Maar we blijven Rita bijzonder dankbaar dat ze heel wat belangrijke functies blijft waarnemen:

Welzijnszorg, ze blijft lector, ze blijft zich engageren voor het Parochiaal Centrum, ...

Haar kennende: de acolieten mogen nog altijd op mij een beroep doen als het nodig is.

Is dat niet fijn? Herkennen we in haar niet de echte, trouwe en gedienstige medewerkster van onze parochie en onze federatie? Wat zijn we blij dat we deze twee woorden overtuigd kunnen weergeven: hartelijk dank, Rita! Gelukkig is het geen afscheid!

GELUKKIG OOK GEEN DEFINTIEF AFSCHEID

Muriel Bernard laat ons weten dat ze voor een heel moeilijke beslissing staat. Haar gezondheid, haar gezin, vragen absoluut en onverwacht veel meer en dringend aandacht. Ook al heeft zij al heel wat tijd en aandacht aan onze kerk en aan de federatie besteed de voorbije maanden, het lot slaat toe: ze moet prioriteit geven, in de eerste plaats aan haar gezondheid die jammer genoeg tegenslaat, maar ook aan haar nog jonge gezin. Is dat niet het eerste waaraan iedereen moet denken en ervoor moet zorgen? Vandaar haar moedige, moeilijke besluit: ik moet jammer genoeg afscheid nemen van het parochiale team, ook al deed ik dat zo graag en voelde ik mij in een intense teamgroep totaal opgenomen. Maar ik doe er alles aan om niet definitief afscheid van die toffe parochie en federatie te moeten nemen. Laat het mij zo stellen: ik moet dringen rusten en een time-out nemen voor al het andere dat ik buiten en door het team met overtuiging deed. Gun mij wat tijd en met veel plezier zal ik nog doen wat in mijn mogelijkheden ligt. Godzijdank! Dank je wel, lieve en intense medewerkster! Het ga je goed en graag tot weerziens!

EEN PAROCHIE EN EEN RAAD

Het blijft mij verbazen: je kunt het niet geloven wat een parochie en een federatie zoal doen om een geloofsgemeenschap te laten voortbloeien. Een van die werkgroepen is de parochieraad. In dit nieuwe werkjaar kwamen we voor de eerste keer samen op maandag 13 oktober in het Parochiaal Centrum. Alweer stond er heel wat op de agenda. Niet alleen de goedkeuring van het laatste verslag maar er werden twee nieuwe 'bureauleden' verkozen. We hadden onder anderen al een overtuigd beroep op Nicole Pannier en Roos Herpelinck kunnen doen de laatste jaren. Zij kregen dan ook vanzelfsprekend de meeste stemmen om verder te doen. Proficiat!

Vanuit het team zijn er automatisch twee teamleden van de parochie die in die belangrijke werkgroep zitten. Dat zijn Christine De Waele en Hugo Van Malder. De priesters Marc en Geert behoren daar vanzelfsprekend toe. Het positieve van een dergelijke werkgroep is dat het een vertegenwoordiging is van alle werkgroepen van de parochie. De uitwisseling en de besluitvorming als adviesraad zijn van ontzettend belang voor het beleid van onze parochie. Niet onbelangrijk is ook dat elke vertegenwoordiger van elke werkgroep  de kans krijgt om iets over die bepaalde werking mee te delen: toekomstige activiteiten, wijzigingen, ...

Er komt zoveel bij kijken. Bijvoorbeeld: het gebruik en de toekomst van ons comfortabel, ruim parochiaal centrum met alles erop en eraan. Maar ook de uitbreiding die mogelijk is ernaast met de leegstaande ruimtes die wij als parochie en federatie maximaal willen benutten in de nabije toekomst. Op dat gebied moet wij het toegeven: wij hebben heel wat ruimtemogelijkheden en invullingen!

Schitterend werk van de verantwoordelijken van deze nuttige, onmisbare parochieraad. Uiterst dankbaar zijn we voor onder andere het werk van Roos Herpelinck die zich de enorme moeite getroost had om een degelijke en doordachte brainstorm uit te werken betreffende de toekomst van ons parochiaal centrum. Een van onze overtuigde, ijverige, medewerksters!