donderdag 27 maart 2014

K+L 14: see and smile


K+L 14: see and smile
 
EEN BIJZONDERE MISSIE! (1)

Tijdens de eerste helft van maart ging een ploeg met dr. Marnix Claeys, echtgenoot van Isa Vercruysse, naar Uganda. Romantisch? Op avontuur? Dolce far niente, het zalig nietsdoen, een mooie, rustige vakantie in een prachtig land met welstellende inwoners?

Absoluut niet! Het ging om een missie van het See and Smile-team dat als opdracht had talloze Ugandezen te helpen met oogproblemen. Dat is trouwens niet het enige probleem. Het was het begin van het regenseizoen waarbij ze dan nog vele uren over barslechte wegen moesten rijden. Dacht je op asfalt- of verharde wegen? Dat zou al een heel comfort geweest zijn en de taak enorm verlicht hebben. Er is het gezegde: Afrika begint waar het beton eindigt… en dus na een beetje asfalt, rijden over rode aardewegen, hoog en laag, van links naar rechts door de heuvels en bergen slingerend! Je moet er uren en uren reizen om naar een welbepaald dorp te geraken met een gemiddelde snelheid van 40 km per uur.

De mensen die voor de oogoperaties komen, zijn werkelijk héél arm. Dat is te zien aan hun kledij en te ruiken aan de geur. Sommigen hebben zelfs hun zondagse kledij aangetrokken: een wit hemd met jawel, een gestreken broek maar met een uitgerafelde, versleten riem. Anderen dragen kousen waaruit hun hielen steken, een gescheurde vest, hebben vuile handen en voeten … Aandoenlijk! Maar ze rekenen op de zorg van het gehele medische team uit België. Ze hebben onze ‘redders’ nodig.

OOK DAT IS NAASTENLIEFDE IN DE VEERTIGDAGENTIJD (2)

Wat moet er dan zoal gebeuren op medisch gebied? In die periode van veertien dagen kwamen meer dan duizend inwoners op consultatie. Velen werden geopereerd van cataract maar er zijn ook andere, zeldzame oogziektes, soms al vergevorderd. Kinderen met aangeboren oogproblemen. En er is opnieuw een toename van aids!

Voor oogartsen (= oftalmologen) moet dat toch allemaal niet zo moeilijk zijn met de modernste apparatuur? Je neemt een oftalmologische microscoop … Jaja, als je er een op de kop kunt tikken of als er een in dat dorp, zoals in Fort Portal, voorhanden is zodat je niet eerst naar een ander dorp moet, na uren reizen. Of als de aanvraag aldaar nogal laat werd ingediend en er nog een handtekening ontbreekt. ’t Is Afrika: het loopt niet van een leien dakje. Zelfs na veel geduld en heel wat telefoons kon een onmisbare microscoop niet ter plaatse gebracht worden. Oplossing: we vragen aan Caroline die later komt, om de draagbare microscoop uit België maar mee te brengen. De ok (operatiekamer) wordt dan klaargemaakt maar vooral de elektriciteit is een probleem.

 

KUNNEN WIJ HET ONS VOORSTELLEN? (3)

Het medische team gaat naar Bwera, een grensdorpje met Congo, om ook daar geneeskundige hulp te bieden. Tussen de bananenplantages door gaan ze op bezoek in het weeshuis, deels gerund door de ouders van father Tom. Wat een realiteitsschok! Even slikken! Een kerkje van bananenbladeren, uiterste armoede. Je krijgt een krop in de keel: als ontvangst is iedereen aan het lachen en zingen! Ongelooflijk om hier te overleven maar die kinderen kunnen niet anders. En in de kerk gekomen beginnen ze weer te zingen. Vader Tom gaat voor in het gebed. Daarna mag See and Smile, dankzij een heleboel vrienden en sympathisanten, een honderdtal beertjes uitdelen. Trouwens, het medische team kon op vele plaatsen brillen uitdelen dankzij vele schenkers.

Hondsdolheid: we kennen het woord vooral theoretisch maar bij het weggaan moet er een kindje, door een hond gebeten, verzorgd worden met voorhanden zijnde ontsmettingsmiddelen. Dat liep nog tamelijk goed af maar nog niet lang daarvoor is er een kindje aan overleden. Vaccins zijn er niet: te duur. Je voelt je dan echt slecht op zo’n moment.

 

EN TOCH … (4)

Alles bij mekaar vraagt een dergelijke uitdaging een uiterste flexibiliteit met lange, vermoeiende dagen als gevolg. Het is niet allemaal kommer en kwel. Er is de vreugde en de voldoening voor het gepresteerde werk. En … de ploeg is eens naar de verblijfplaats geraakt in de laadbak van een pick-up (= een kleine, open vrachtauto) maar genietend van de wondermooie, heldere sterrenhemel boven Uganda. Hoe prachtig mooi is dat land toch! En … ze hebben duurzame, warme contacten kunnen leggen die in de toekomst nog van pas kunnen komen.
Dr. Claeys, beste medische ploeg van See and Smile: hoed af! Proficiat! Dank voor die ongelooflijke inzet! Wij zijn trots op jullie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten