K+L 22: eerst communie -dankviering - communie - Jan Van den Hoven

EEN KORTE TERUGBLIK OP DE EERSTE COMMUNIE

Zondag 11 mei was er om 9.30 uur een bijzondere viering voor de eerstecomuuniecanten van de Sint-Paulusschool. Op de foto zie je blije, dansende kinderen. Meester Joeri, meester Hedwig en directeur Pascal en alle medewerkers mochten dan ook na de viering heel wat felicitaties in ontvangst nemen voor het vlotte en stemmige verloop van de aangepaste, geslaagde eucharistie.

 

NOG EVEN TERUGBLIKKEN OP DE DANKVIERING

Diezelfde zondag in de traditionele viering van 11.15 uur was er de dankviering van de gevormden.

Wij willen jou, beste lezer, met nog twee bijkomende foto’s van de sfeer laten genieten.

 

DOOR DE COMMUNIE AAN HUIS, BLIJVEND VERBONDEN

Men heeft het volgens de statistieken o zo gemakkelijk over de gemiddelde, stijgende leeftijd van ons, mensen, zeker in Europa. Maar dat wil ook zeggen dat er bijkomende gevolgen zijn van die hogere, gemiddelde leeftijd. Daarbij dient gezegd dat jammer genoeg niet iedereen de top van die statistiekenevolutie bereikt.

De gevolgen zijn onder meer: hogere immobiliteit, niet meer weg kunnen, ook al is er de nobele en terechte bedoeling om zo lang mogelijk thuis te blijven. En dat is het hoofddoel van onder andere Buren voor Buren. Zo zijn er meer en meer ouderen die hun huis niet meer uit kunnen, ondanks alle mogelijk moderne, technische hulpmiddelen.

Een ander, niet-onbelangrijk aspect is, voor de gelovigen: hoe kan ik dan nog altijd met de kerkgemeenschap van weleer, in contact blijven? Onze bisschop, monseigneur De Kesel, gaf daarop een afdoend antwoord: “ Communie – denk ook aan ‘communiceren’ – komt van het Latijnse ‘communio’ = ik deel samen met, ik ben verbonden met. Voor de thuisblijvenden van het allergrootste belang. Zij gingen zovele jaren naar de mis en op een bepaald ogenblik stellen ze vast dat het door fysieke verzwakking niet meer kan. Juist dan biedt ook onze geloofsgemeenschap een comfortabele oplossing: de communie aan huis door de vrijwilligers van onze werkgroep Jaïrus. Voor al wie dat wil, brengen zij de communie aan huis. Dat kan op afspraak, bijvoorbeeld maandelijks maar ook anders of meer en zeker op de hoogdagen.

Die hostie betekent veel meer. Zij brengt ons door de aanwezige Jezus, naar de verbondenheid met de gehele kerkgemeenschap waar die thuisverbondenen geen rechtstreeks contact meer mee kunnen hebben.

Mocht je een communie aan huis wensen en je hebt dat nog niet doorgegeven, laat het weten aan de coördinator van Jaïrus, Cecil Ghekiere = 056 51 14 73. Dank je wel.

 

KUN JE MET JE VRAGEN NOG ERGENS TERECHT?

Misschien zit je wel eens met vragen, onder andere over praktische informatie over de kerkdiensten, over begrafenissen, huwelijken, intientiemissen, enz. Of  misschien wil je wel eens je hart luchten met iemand van de parochie, al dan niet op een anonieme wijze. Of je wil wat meer informatie over het Kelderke Gods of iets anders in ons prachtig kerkgebouw.

Weet dan wel dat wij jullie die kans geven op maandag-, dinsdag- en donderdagnamiddag van 14 tot 16 uur, in het bijzonder in de bid- of weekkapel maar dat kan ook even daarbuiten. Misschien geef je de voorkeur aan een contact met een priester? Prima! Kom dan op maandagmorgen, van 10.30 uur tot 12 uur. Altijd welkom, discretie verzekerd. Aarzel niet. Men verwacht jou!

 

EEN WOORDJE VAN ONZE PRIESTER-IN-ZENDING

Het is al een tijdje geleden dat wij in ons parochieblad iets over onze priester-in-zending, Jan Van Den Hoven, lieten weten. Niet dat hij in een dolce far niente-situatie verkeert, zeker niet. Hij blijft Gods wegen zoeken en beleven. Ziehier een van zijn laatste getuigenissen.

God in elkaar gedoken in de keuken

Het was middag. We hadden drie heuvels beklommen in de zon. Moe.
Iemand van ons was water gaan vragen om ons gezicht te verfrissen.
Een vrouwtje bood water aan.
Ze nodigde de tien pelgrims uit in haar keukentje van haar “huisje”.
Met moeite konden we er allemaal in.
Ze bood ons fruitsap aan. Wij deelden ons brood.
Ze warmde een rest van haar bonen. Ze was een en al lach. Angelita!
Met alle aandacht en tederheid onthaalde ze ons met haar hart.
Daarna gingen we wat rusten. Enkelen in haar zetels. Anderen in haar bed of in de hangmat in de tuin.

Plots ging ik terug naar de keuken. En daar in een hoekje lag ze op de grond te slapen, helemaal in elkaar gedoken op een stukje vod, Angelita. God, eenvoudig in elkaar gedoken in de keuken.